MIJN PASSIE VOOR KINDERBRILLEN
KINDEREN WILLEN OOK IETS MOOI'S..
Over de oprichter van BBIG
| 'Na mijn opticiens- en optiometrieopleiding heb ik in 1996 de zaak van mijn vader overgenomen. Mijn eerste actie was een upgrade van de winkel. Mijn vader wilde graag zaken met àlle merken doen en had er wel dertig in z'n collectie. Dat wilde ik niet. Ik wilde een kleiner aantal, echt exclusieve merken voeren. Waarbij ik niet koos voor de stijlvolle, geijkte merken zoals Gucci of Rodenstock, maar voor de echte ontwerpmerken. De designbrillen zeg maar. |  |
Hoe het begon...
| Met die keuze kies je uiteraard ook voor een bepaald publiek. En ook zij hebben kinderen die in sommige gevallen 'aan de bril' moeten. Een mooie bril. Geen modelletje ziekenfonds of 'uit de serie van Walt Disney'. Gewoon een stijlvolle bril voor kinderen, oftewel een kinderbril met een volwassen uitstraling. Maar die waren destijds niet verkrijgbaar. Tot ik op een gegeven moment op een beurs in Parijs een Franse fabrikant tegenkwam. Hij had die brillen ook niet, maar hij had wel lol in mijn verhaal. Hij was ook bereid om een serie voor mij te maken in een kleine oplage en voor een leuke prijs. “Laat maar weten wat je precies wil.” Dat heb ik gedaan. Ik ben gestart met één model, in drie maten en uitgevoerd in vijf à zes kleuren. Dertig stuks in totaal. Dat was in oktober 1999 en in januari van het volgende jaar had ik ze binnen. Toen heb ik alle mensen benaderd die ooit om een kinderbril hadden gevraagd. En ik heb dát deel van het klantenbestand benaderd waarbij de kans groot was dat ze kinderen hadden. Nauwelijks een maand later heb ik een nieuwe afspraak gemaakt met die man in Frankrijk. Ik wilde die hele serie bijbestellen en ik had nog zes nieuwe modellen ontworpen. Hij lachte me vierkant uit: 'Die ga jij nooit verkopen. Dat is zonde van je geld.' waarop ik zei: 'Maak ze nou maar voor dezelfde prijs als die eerste serie. Dan heb jij in ieder geval lol en je verdient er nog wat aan ook.' |
De geboorte van BBIG
| Inmiddels was het bellen begonnen. Van andere opticiens. 'Ik heb gehoord dat jij zulke leuke kindermonturen hebt. Kan ik die van je kopen?' Nee dat kon niet, maar na vijfentwintig van die telefoontjes begon ik wel na te denken. Dus heb ik een grotere voorraad besteld en heb iemand ingeschakeld die voor mij de baan op kon met mijn monturen. Dat was augustus 2000 en ik dacht toen “Als ik aan het eind van het jaar vijftien tot twintig verkooppunten heb, dan is het mooi.” Maar het werden er dus vijfendertig. In 2002 was het zo vreselijk druk dat ik een keuze moest maken tussen de winkel en BBIG. De keuze is duidelijk.' |